ابزار Rasterize، یک لایه برداری (vector) را به لایه رستری تبدیل می‌کند. در ادامه، هر یک از ورودی‌های این ابزار را بررسی خواهیم کرد.
- Input Vector Layer: انتخاب لایه وکتوری مورد نظر
- Output Raster Name: تعیین نام فایل رستری خروجی
- Pixel Size: سایز پیکسل
- NoData Value: تخصیص مقدار پیکسل به نواحی NoData
- Data Type: نوع مقادیر پیکسل‌های رستر
- Burn Value: تخصیص مقدار ثابت به پیکسل‌های هر feature
- Burn Attribute: انتخاب فیلد، جهت تخصیص مقدار به عنوان Burn Value
نکته1: در لایه‌های رستری، مقدار NoData به عددی گفته می‌شود که نشان‌دهنده نبود داده یا داده نامعتبر در یک پیکسل است. پیکسل‌هایی که مقدار NoData دارند، اطلاعاتی مانند ارتفاع، دما، پوشش گیاهی یا سایر پارامترها برای آن‌ها ثبت نشده یا قابل تفسیر نیستند. این مقدار معمولاً از سایر مقادیر داده متمایز بوده و در پردازش‌های تحلیلی نادیده گرفته می‌شود.
نکته2: Burn Value مقداری است که هنگام تبدیل لایه وکتوری (مثل نقاط، خطوط یا پلیگون‌ها) به رستر، به پیکسل‌های داخل هر feature اختصاص داده می‌شود. این مقدار معمولاً برای مشخص کردن محدوده یا ایجاد Mask در رستر استفاده می‌شود. مثلاً اگر مقدار Burn Value برابر ۱ باشد، همه پیکسل‌های داخل محدوده وکتوری مقدار ۱ می‌گیرند و بیرون از آن مقدار NoData یا صفر خواهند داشت.
نکته3: Mask، لایه‌ای رستری است که محدوده یا نواحی خاصی را مشخص می‌کند تا تحلیل‌ها و پردازش‌های داده فقط در داخل آن نواحی انجام شود. نواحی مورد نظر با مقدار مشخص، مثلاً ۱ یا True، علامت‌گذاری شده و بقیه نقاط حذف یا به عنوان NoData در نظر گرفته می‌شوند. کاربرد اصلی Mask محدود کردن تحلیل‌ها به محدوده‌های خاص و افزایش دقت و کارایی پردازش است، به‌طوری که داده‌های خارج از Mask در تحلیل‌ها نادیده گرفته می‌شوند.
تصویر زیر، نمونه‌ای از خروجی ابزار Rasterize است که با استفاده از لایه‌ی برداری خیابان‌های شهر تهران تولید شده است.
